27 Αυγ 2021

Η οδοντιατρική στην αρχαιότητα

 


Σιδερένιο πενσοειδές οδοντιατρικό εργαλείο (οδοντάγρα) που βρέθηκε στην -βυθισμένη πλέον- αρχαία πόλη Κάλλιον (Καλλίπολη) της Αιτωλίας, φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας, 4ου-3ου αιώνα π.Χ. 🦷
Η οδοντάγρα χρησίμευε για την εξαγωγή δοντιών. Η κατασκευή της μοιάζει πολύ με εκείνη των σημερινών οδοντιατρικών εργαλείων. Το συγκεκριμένο εργαλείο βρέθηκε μαζί με άλλα σε τάφο που σήμερα βρίσκεται στο βυθό της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Η χρονολόγηση του συνδέεται με την εισβολή των Μακεδόνων στην Αιτωλία διότι ο τάφος είναι Μακεδονικού τύπου. Αυτή χρονολογείται είτε το 317 π.Χ. (1η εισβολή) είτε το 210 π.Χ. (2η εισβολή). Η συλλογή περιλαμβάνει μία οδοντάγρα, δύο βελόνες, δύο εγχειρίδια και τρεις σμίλες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι τα εργαλεία είναι σιδερένια, για αυτό και άντεξαν στο χρόνο και ήταν ανθεκτικά στις επεμβάσεις. Η οδοντιατρική ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη στην Αρχαία Ελλάδα. Φαίνεται λοιπόν ότι η περιοχή της Αιτωλίας δεν υστερούσε καθόλου σε σχέση με τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Το Κάλλιο πήρε το όνομα του από την αρχαία Καλλίπολη, πόλη της Αιτωλικής Συμπολιτείας που βρισκόταν στο πέρασμα του «Στενού», τη μοναδική δίοδο από τη Θεσσαλία στην Αιτωλία. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, οι Καλλιείς ήταν η ανατολικότερη φυλή των Οφιονέων και η Καλλίπολις ήταν η πρωτεύουσα. Πριν το χωριό καλυφτεί με νερό από την τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε για την κάλυψη των αναγκών ύδρευσης της Αθήνας, οι αρχαιολόγοι έκαναν ανασκαφές στον χώρο και μετέφεραν τα ευρήματα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιδωρικίου. Τα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκονται σήμερα στην κορυφή του βουνού και μερικά στον πάτο της λίμνης. Κατά την αρχαιότητα ο ποταμός Μόρνος ονομαζόταν Δα­φνούς ή Υλαίαθος.
©️Ἑλλήνων Μνῆμες