Η δοκιμή αυτή βοηθά στην εξακρίβωση της κατάστασης του πολφού. Ο πολφός είναι το μαλακό εσωτερικό του δοντιού που περιέχει συνδετικό ιστό, νεύρα και αιμοφόρα αγγεία.
Συχνά οι ασθενείς αναφέρουν πόνο και ευαισθησία σε ένα συγκεκριμένο δόντι. Εκτός από την ακτινογραφία, ο οδοντίατρος χρησιμοποιεί δοκιμές ζωτικότητας για να απομονώσει το επηρεασμένο δόντι και να καταλάβει την έκταση της κατάστασης. Χρησιμοποιείται για να καθορίσει την πορεία της περαιτέρω θεραπείας. Διεξάγεται επίσης πριν επιχειρηθεί οποιαδήποτε αποκατάσταση για να αποκλειστεί η ασθένεια του πολφού.
Ο έλεγχος ζωτικότητας μπορεί να λάβει διάφορες μορφές και βασίζεται στην περιγραφή του ασθενούς. Αποτελείται από την εφαρμογή θερμής, ψυχρής ή ηλεκτρικής διέγερσης στα δόντια. Ένα άλλο μέσο για τη δοκιμή είναι οι δοκιμές κοιλοτήτων, αν και χρησιμοποιούνται με φειδώ.
Διαδικασία ελέγχου της ζωτικότητας
Γενικά, ο έλεγχος ξεκινά με θερμικές δοκιμές και εάν δεν υπάρχουν παράπονα σχετικά με την θερμική ευαισθησία, τότε το δόντι ελέγχεται για απόκριση στην κρύα διέγερση. Η οδοντίατρος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα ψυχρό σφαιρίδιο βισματος βαμβακος. Αν ο ασθενής παραπονείται για πόνο κατά το φαγητό ή όταν πίνει κάτι ζεστό, τότε εφαρμόζεται ένα θερμό ερέθισμα για τη δοκιμή ζωτικότητας. Ο εμποτισμος της περιοχής με ζεστό νερό με τη βοήθεια μιας σύριγγας είναι μια μέθοδος ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί θερμενόμενη γουταπέρκα για να ελεγχθεί η απόκριση του οδοντικού πολφού.
Μια άλλη μέθοδος είναι η χρήση ενός ηλεκτρικού ερεθίσματος. Μια ειδική πάστα χρησιμοποιείται ως αγωγός του ηλεκτρικού ρεύματος. Ο αισθητήρας αγγίζει το δόντι και το αρχικό ρεύμα είναι πολύ χαμηλό. Αυτό το ρεύμα αυξάνεται σταδιακά μέχρι να προκαλέσει μια αντίδραση. Η ένταση στην οποία υπάρχει μια απόκριση σημειώνεται.
Η διαδικασία πρέπει να ξεκινάει από το αντίθετο μέρος από το σημείο του πόνου. Αυτό βοηθά τόσο την οδοντίατρο όσο και τον ασθενή να κατανοήσουν την κανονική ανταπόκριση του ασθενούς στην διέγερση. Έχει επίσης το πρόσθετο πλεονέκτημα της χαλάρωσης του ασθενούς που μπορεί να είναι νευρικός ενόψει του πόνου ή της δυσφορίας.
Ο ασθενής καλείται να υποδείξει την ανταπόκρισή του μέσω σήματος χειρός και μπορεί επίσης να κληθεί να αξιολογήσει την ένταση του πόνου. Η οδοντίατρος λαμβάνει υπόψη διάφορες πτυχές της απόκρισης για να κάνει τη διάγνωση. Αυτά περιλαμβάνουν τον χρόνο αντίδρασης, το επίπεδο έντασης καθώς και πόσο διαρκεί η αίσθηση.
Ο οξύς πόνος στον κρύο ερεθισμό είναι μια ένδειξη φλεγμονής που είναι αναστρέψιμη και δεν απαιτεί θεραπεία. Η ταλαιπωρία ή ο πόνος που συνεχίζεται ακόμα και μετά την αφαίρεση του ερεθίσματος αποτελεί αιτία ανησυχίας και υποδεικνύει μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται ως, αν παραμείνει ανέγγιχτο, θα οδηγήσει σε νέκρωση πολφού.
Αυτό μπορεί τελικά να λάβει τη μορφή οδοντικού αποστήματος ή οξείας περιοδοντίτιδας.
Η θεραπεία μπορεί να απαιτεί θεραπεία ριζικού σωλήνα ή εξαγωγή του δοντιού ανάλογα με την κατάσταση του πολφού. Εάν ο ασθενής έχει πάρει οποιοδήποτε παυσίπονο ακόμα και 12 ώρες πριν από τη δοκιμή, τότε η ευαισθησία μπορεί να κατασταλεί πολύ.
E-Dentistry
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου