29 Ιουν 2010

Επιπλοκές μετά από ενδοδοντική θεραπεία


Η ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) είναι ανώδυνη.
Ωστόσο μεταξύ των επισκέψεων είναι πιθανό να παρουσιαστούν ορισμένα προβλήματα τα οποία μπορεί να οφείλονται :
  • Σε ερεθισμό της γύρω περιοχής λόγω των χειρισμών κατά την θεραπεία. 
  • Σε αναζωπύρωση μόλυνσης που προϋπήρχε αλλά βρισκόταν σε ύφεση. 

Τα ενοχλήματα αυτά ποικίλουν και μπορεί να είναι μια απλή ευαισθησία του δοντιού κατά την μάσηση, αίσθημα βάρους ή σπανιότερα οίδημα της περιοχής και πόνος.

Σε αυτή την περίπτωση επικοινωνήστε με τον οδοντίατρο και παράλληλα ακολουθείστε τις παρακάτω οδηγίες :

Κάνετε πλύσεις του στόματος με ζεστό αλατόνερο ή χαμομήλι.
Το υγρό θα πρέπει να είναι αρκετά ζεστό, όσο εσείς το ανέχεστε, να διαρκεί 5 λεπτά και θα επαναλαμβάνεται κάθε 1 - 2 ώρες.
Αν αντιληφθείτε την εμφάνιση πρηξίματος, βάλτε εξωτερικά στην περιοχή (στο δέρμα) πάγο τυλιγμένο σε μια πετσέτα, κρατείστε το εκεί 5 - 10 λεπτά και επαναλαμβάνετε κάθε 1 - 2 ώρες.
Συμπληρώστε την αγωγή με θερμές πλύσεις του στόματος στα μεσοδιαστήματα.
Αν πονάτε μπορείτε να πάρετε παυσίπονα δισκία ,ένα ανά 4ωρο ή 6ωρο.


16 Ιουν 2010

Ακρορριζικό απόστημα

Το ακρορριζικό απόστημα είναι μια πυώδης φλεγμονή των ιστών που περιβάλλουν την ρίζα του δοντιού.
Οφείλεται σε μικρόβια που μόλυναν τον ριζικό σωλήνα της ρίζας του δοντιού και εξέρχονται από το ακρορριζικό τρήμα και μολύνουν τους γύρω ιστούς.


Συμπτώματα

Στα αρχικά στάδια έχουμε πόνο που γίνεται πιο έντονος με την επαφή του δοντιού με το αντίστοιχο δόντι της άλλης γνάθου, ενώ το δόντι δίνει την αίσθηση ότι είναι ψηλότερο από τα άλλα.
Στην συνέχεια λόγω της δημιουργίας του πύου που αρχίζει και πιέζει τα νεύρα της περιοχής, ο πόνος γίνεται πολύ δυνατός και παλμικός. Μετά από μερικές μέρες αρχίζει και εμφανίζεται οίδημα καθώς το πύoν πλέον έχει επεκταθεί στους γύρω ιστούς. Σ΄αυτό το στάδιο ο πόνος γίνεται πιο ήπιος. Συχνά το πύoν δημιουργεί συρίγγιο στα ούλα και εξέρχεται στην στοματική κοιλότητα. Σε αυτή την περίπτωση ο πόνος και το πρήξιμο υποχωρούν. Πολλές φορές επίσης κατά το οξύ στάδιο του αποστήματος μπορεί να εμφανιστεί πυρετός και κακουχία .



Θεραπεία
Η θεραπεία αποσκοπεί κατ’ αρχήν στην ανακούφιση του ασθενή από τον πόνο. Αυτό γίνεται με απομάκρυνση του πύου είτε διαμέσου της ρίζας του δοντιού, είτε όταν αυτό δεν είναι δυνατόν με διάνοιξη του αποστήματος. Ταυτόχρονα χορηγούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και σε κάποιες περιπτώσεις αντιβίωση.
Αφού παρέλθει η οξεία φάση και ο ασθενής ηρεμήσει γίνεται ενδοδοντική θεραπεία.

7 Ιουν 2010

Λευκοπλακία

Εμφανίζεται σε λιγότερο από το 1% του πληθυσμού. Απαντάται συχνότερα στο στοματικό βλεννογόνο , σε ηλικία άνω των 40 ετών . Οι άνδρες προσβάλλονται συχνότερα σε σχέση με τις γυναίκες. 
Σε κάθε λευκή βλάβη που μοιάζει με λευκοπλακία πρεπει να γίνεται βιοψία και ιστολογική εξέταση.

Αιτιολογία :

Δεν γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια της λευκοπλακίας.
Ως αίτια της λευκοπλακίας αναφέρονται το κάπνισμα, ο χρόνιος τοπικός ερεθισμός από οξύαιχμα ή κατεστραμμένα δόντια ή κακές προσθετικές εργασίες,
το δάγκωμα και η μάσηση παρειών (μάγουλα) και χειλιών, κακή υγιεινή του στόματος, κατάχρηση αλκοολούχων ποτών, έλλειψη σιδήρου και βιταμινών, ορμονικές διαταραχές, σιδηροπενική αναιμία,τριτογενής σύφιλη.
Η λευκοπλακία θεωρείται προκαρκινική βλάβη, με πιθανότητα κατά μέσο όρο 5% να εξελιχθεί σε καρκίνο του στόματος


Κλινική εικόνα

Η λευκοπλακία δεν προκαλεί συμπτώματα.
Στο εσωτερικό του στόματος εμφανίζονται λευκές κηλίδες ή πλάκες στις παρειές , στη γλώσσα, στα χείλη, και σπανιότερα στη σκληρή υπερώα, και στα ούλα ,οι οποίες δεν αποσπώνται. Συνήθως το μέγεθός τους ανέρχεται σε 5 χιλιοστά ή και περισσότερο ενώ το χρώμα τους μπορεί να είναι από έντονα λευκό μέχρι διαφανές. Μπορεί να είναι μεμονωμένες ενώ σπάνια μπορούν να καταλάβουν ολόκληρο το βλεννογόνο του στόματος.
Ποικίλλουν ως προς την τοποθεσία, το σχήμα , το μέγεθος και την εξέλιξη τους. Είναι στρογγυλές ή ωοειδείς βλάβες με επιφάνεια που είναι άλλοτε ομαλή και άλλοτε ανώμαλη , σκληρή η μαλακή.
Στην επιφάνεια των πλακών μπορεί να παρατηρηθούν διαβρώσεις ή ελκώσεις που αυξάνουν την πιθανότητα της εξαλλαγής. Συχνά η λευκοπλακία συνοδεύεται από ήπιο κνησμό.


Αντιμετώπιση

Οι πάσχοντες από λευκοπλακία θα πρέπει να διακόψουν αμέσως το κάπνισμα. Η διακοπή και μόνο του καπνίσματος μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη υποχώρηση της βλάβης σε λίγους μήνες.
Θα πρέπει να γίνει βιοψία και ο ασθενής να παρακολουθείται κλινικά σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Στην περίπτωση που η βιοψία δεν δείξει μετάπτωση της λευκοπλακίας σε κακοήθη κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά με την καταπολέμηση κάθε γενικού ή τοπικού προδιαθεσικού παράγοντα και με την χορήγηση βιταμίνης Α.
Σε περίπτωση που είναι διαπιστωμένη ιστολογικά η ύπαρξη δυσπλασίας τότε χρειάζεται χειρουργική αφαίρεση αλλά και παρακολούθηση σε τακτά χρονικά διαστήματα.. Οι βλάβες αντιμετωπίζονται με κρυοχειρουργική με υγρό άζωτο, ηλεκτροτόμο.