Όψεις πορσελάνης

Τι είναι;
Πρόκειται για φλοίδες πορσελάνης οι οποίες συγκολλούνται μόνιμα στα πρόσθια δόντια με σκοπό την αισθητική τους αναβάθμιση.
Το αποτέλεσμα είναι απολύτως φυσικό και η φθορά που υφίστανται τα δόντια προκειμένου να δεχτούν τις όψεις, πολύ μικρή.
Πότε κρίνονται αναγκαίες οι όψεις;
Όψεις πορσελάνης τοποθετούνται στις εξής περιπτώσεις:
1. σε αραιά δόντια προκειμένου να καλυφθούν τα διαστήματα.
2. σε σπασμένα ή σε δόντια που έχουν υποστεί αποτριβή
3. σε δόντια που θέλουμε να μεταβάλουμε το σχήμα τους, την μορφή τους ή το χρώμα τους
4. σε δόντια με πολλά σφραγίσματα
Πλεονεκτήματα όψεων
περιορισμένο τρόχισμα των δοντιών σε σχέση με τις στεφάνες.
άριστο αισθητικό αποτέλεσμα
μεγάλη αντοχή στην χρώση από το κάπνισμα, καφέ κλπ
απαραίτητες είναι μόνο δύο συνεδρίες

Υπάρχουν αντενδείξεις;
Οι όψεις πορσελάνης αντενδείκνυνται στις εξής περιπτώσεις:
Σε ασθενείς με ουλίτιδα ή περιοδοντίτιδα
Σε ασθενείς με βρουξισμό
Σε τερηδονισμένα δόντια
Σε δόντια στα οποία οι εναπομείναντες οδοντικοί ιστοί, δεν επαρκούν
Πόσο διαρκούν;
Η διάρκεια ζωής των όψεων φτάνει σε αρκετά χρόνια. Στους ασθενείς που φέρουν όψεις πορσελάνης συνίσταται να αποφεύγουν σκληρές τροφές(λχ ξηροί καρποί).
πριν


μετά

Ομοιοπαθητική οδοντιατρική

Η ομοιοπαθητική είναι μια μέθοδος θεραπείας φυσική, με σκοπό την ενδυνάμωση του οργανισμού.
Μια διαταραχή στο οδοντογναθικό σύστημα μπορεί να αποτελέσει έναρξη μιας γενικευμένης οργανικής διαταραχής ή και το αντίστροφο, δηλαδή μια διαταραχή του οργανισμού να έχει συμπτώματα και στο στόμα του ασθενή.
Η διαφοροποίηση της κλασικής από την ομοιοπαθητική οδοντιατρική είναι ότι η δεύτερη βασίζεται στην αντιμετώπιση του ασθενή, σαν οργανισμό που πάσχει στο σύνολο του και όχι μόνο στο στόμα. Επίσης αποφεύγονται κάποια οδοντιατρικά υλικά, όπως αμάλγαμα, βαρέα μέταλλα, ευγενόλη, μέντα τα οποία επιδρούν αρνητικά στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Αποφεύγονται οι φαρμακευτικές αγωγές της κλασσικής οδοντιατρικής (αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη κτλ) και προτιμάται η χρήση κατάλληλων ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

Κοσμήματα δοντιών

Πρόκειται για μικροσκοπικά κοσμήματα τα οποία συγκολλούνται πάνω στο δόντι, χωρίς να απαιτείται τρόχισμα. Το κόσμημα παραμένει σταθερό στην θέση του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να δημιουργεί το παραμικρό πρόβλημα.
Υπάρχει η δυνατότητα τροχίσματος του δοντιού στο σημείο τοποθέτησης ,με σκοπό την μακροχρόνια διατήρηση του, κάτι τέτοιο όμως δεν συνίσταται.
Τα κοσμήματα είναι από καθαρό χρυσό 24Κ, 22Κ ή λευκόχρυσο 18Κ με ή χωρίς διαμαντάκια, ζαφίρια, ρουμπίνια ή απλούς κρυστάλλους.
Το μέγεθος τους ποικίλει από 2-6mm. (δείγματα)
Για περισσότερες πληροφορίες εντός του Ιατρείου.

Bonding - Όψεις ρητίνης

Το Bonding είναι μια σύγχρονη μέθοδος της αισθητικής οδοντιατρικής με την οποία μπορούμε να παρέμβουμε αισθητικά και να βελτιώσουμε σε μεγάλο βαθμό το χαμόγελο σας με απλό και ανώδυνο τρόπο σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Χρησιμοποιείται στις εξής περιπτώσεις :

Σε αραιά δόντια για να καλυφθούν κενά διαστήματα ανάμεσα στα δόντια. Αυτό γίνεται εφαρμόζοντας μια συγκεκριμένη τεχνική η οποία δεν απαιτεί τρόχισμα των δοντιών. Για την κάλυψη των διαστημάτων χρησιμοποιείται σύνθετη ρητίνη σε χρώμα όμοιο με των φυσικών δοντιών ώστε να μην ξεχωρίζει.

Η τεχνική του bonding μπορεί να εφαρμοσθεί για την μεταβολή του σχήματος(σε μικρά δόντια), της μορφής ή του χρώματος κάποιου δοντιού(σε απονευρωμένα δόντια ή σε δόντια με δυσχρωμίες).

Σε δόντια με πολλά σφραγίσματα για να μην φαίνονται τα όρια ανάμεσα στο σφράγισμα και το φυσικό δόντι.

Δόντια που έχουν υποστεί αποτριβή λόγω ηλικίας, έξης του ασθενούς, βρυγμού ή άλλης αιτίας μπορούν να αποκατασταθούν πλήρως.

Σε στραβά δόντια, μόνο όταν έχει αποκλεισθεί η ενδεικνυόμενη ορθοδοντική θεραπεία.

Το Bonding δεν ενδείκνυται για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις και ο Οδοντίατρος είναι το πλέον κατάλληλο άτομο για να αποφασίσει αν μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η τεχνική.
Πριν το Bonding θα πρέπει να έχουν επιλυθεί προβλήματα ουλίτιδας και περιοδοντίτιδας, να έχει προηγηθεί θεραπεία στα τερηδονισμένα δόντια, να έχει γίνει καθαρισμός και ο ασθενής να έχει καλή στοματική υγιεινή.

Η διαδικασία είναι σύντομη, ολοκληρώνεται συνήθως σε μια συνεδρία, δεν απαιτεί τρόχισμα (ενδεχομένως ελάχιστο) ούτε αναισθησία.
Μετά την αποκατάσταση ο ασθενής μπορεί να φάει ότι θέλει, άμεσα, χωρίς περιορισμούς και χωρίς καμία ενόχληση.
Το Bonding είναι απόλυτα ασφαλές για τα δόντια.

Η πιπίλα

Η πιπίλα είναι το αγαπημένο «αξεσουάρ» των μωρών. Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία θα πρέπει να πληροί μια πιπίλα για να είναι κατάλληλη προς χρήση.

• Η πιπίλα δεν θα πρέπει να είναι ούτε πολύ μεγάλη, ούτε πολύ μικρή. Το ιδανικό μέγεθος είναι αυτό όπου η πιπίλα δεν χωράει μέσα στο στόμα του παιδιού.


• Η κατασκευή της πιπίλας πρέπει να είναι τέτοια, ούτως ώστε να είναι αδύνατη η αποσυναρμολόγηση της από το παιδί.


• Προτιμάτε επώνυμες πιπίλες του εμπορίου και όχι άγνωστης προέλευσης και αμφιβόλου ποιότητας.


• Η θηλή θα πρέπει να είναι από μαλακό και λεπτό υλικό, με ανατομικά συμμετρικό σχήμα, ενώ η προστατευτική ασπίδα να έχει πολλές και μεγάλες οπές (για αποφυγή ερεθισμών) και σωστό σχήμα ώστε να εφαρμόζει στο στόμα.


• Μην δένετε την πιπίλα του μωρού γύρω από τον λαιμό του καθώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πνιγμού.

Η χρήση της πιπίλας θα πρέπει να σταματήσει στο 3-4 έτος ώστε να αποτραπούν στοματογναθικές ανωμαλίες.
Για να αποχωριστεί το παιδί την πιπίλα του, όσο πιο ανώδυνα γίνεται θα πρέπει να γίνει σταδιακά.
Ξεκινήστε παίρνοντας την πιπίλα από το παιδί σας κάποιες ώρες της ημέρας. Σταδιακά αυξήστε το χρονικό διάστημα που μένει το παιδί χωρίς πιπίλα. Το βράδυ προτείνεται να του την δίνετε για να μην κλαίει.
Μπορείτε να τρυπήσετε την πιπίλα και να βγάλετε τον αέρα που έχει μέσα. Έτσι θα πάψει να είναι τόσο ευχάριστη για το παιδί σας.
Μην απειλείτε το παιδί σας με τιμωρία για να το αναγκάσετε να διακόψει αυτή την συνήθεια. Αντιθέτως μπορείτε να το ανταμείβετε κάθε φορά που μένει για αρκετή ώρα μακριά από το αγαπημένο του «αξεσουάρ».
Προσέχετε όμως όταν του παίρνετε την πιπίλα του να μην την αντικαθιστά με το δάκτυλο του. Η συνήθεια αυτή σταματά δυσκολότερα και έχει πολύ σοβαρότερες στοματογναθικές ανωμαλίες.

Αναπνοή από το στόμα

Η αναπνοή από το στόμα είναι ένα φαινόμενο που απαντάται συχνά. Πρόκειται για μια δυσλειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη στοματική κοιλότητα σα σύνολο αλλά και τα δόντια.

Γιατί αναπνέουμε από το στόμα

Φυσιολογικά ο άνθρωπος αναπνέει από την μύτη. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που χρειαζόμαστε περισσότερο οξυγόνο(κατά τη διάρκεια άθλησης) γι αυτό και αναπνέουμε από το στόμα. Επίσης σε περίπτωση αλλεργιών ή στραβού διαφράγματος όπου η αναπνοή από την μύτη δεν γίνεται σωστά φράσσεται η μύτη λόγω οιδήματος-με αποτέλεσμα ο ασθενής να αναπνέει από το στόμα ακόμα και κατά την διάρκεια του ύπνου.

Συνέπειες

Ξηροστομία
Ο ασθενής ξυπνάει συχνά το βράδυ για να πιεί νερό και το πρωί έχει έντονη ξηρότητα στο στόμα του.

Τερηδόνα
Λόγω έλλειψης του σάλιου. Η τερηδόνα εμφανίζεται κυρίως στα μπροστινά δόντια επειδή αφενός κατά την διάρκεια της αναπνοής από το στόμα ,τα μπροστινά δόντια βρίσκονται εκτός των χειλιών με αποτέλεσμα να ξηραίνονται περισσότερο και αφετέρου επειδή ο αέρας περνά από τα μπροστινά δόντια και τα στεγνώνει διαρκώς.

Μετατόπιση δοντιών και κεντρικής σύγκλησης
Αυτό συμβαίνει επειδή κατά την διάρκεια την αναπνοής από το στόμα ,αυτό παραμένει ανοιχτό και τα δόντια δεν έρχονται σε επαφή το ένα με το άλλο(κεντρική σύγκληση).

Επίσης η γλώσσα παραμένει χαμηλά και κατά την διάρκεια της κατάποσης αντί να ακουμπά τον ουρανίσκο, κάνει μια κίνηση προς τα εμπρός και κάτω-όμοια της βρεφικής κατάποσης- με αποτέλεσμα να σπρώχνει τα πρόσθια δόντια δημιουργώντας κενά ανάμεσα σε αυτά.

Αλλαγή της στάσης του σώματος
Ο ασθενής που αναπνέει από το στόμα προτάσσει το κεφάλι του μπροστά από το υπόλοιπο σώμα του.

Άφθες

Οι άφθες είναι μια συχνή νόσος που εμφανίζεται σε ποσοστό 20% του πληθυσμού. Εμφανίζονται σαν έλκη με στρογγυλό ή ωοειδές σχήμα, διαμέτρου 2-6 χιλιοστών, κυρίως στη γλώσσα, στην εσωτερική πλευρά των χειλιών και των μάγουλων. Μπορεί να εντοπιστούν μεμονωμένες, ομαδοποιημένες ή διάσπαρτες.
Οι ασθενείς συχνά παρατηρούν κάψιμο στην περιοχή, δυσκολία στο φαγητό, σιαλόρροια.

Το ακριβές αίτιο που προκαλεί τις άφθες παραμένει άγνωστο. Ωστόσο κάποιοι από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην δημιουργία τους είναι:
- τραυματισμοί του βλεννογόνου(από οδοντοστοιχίες, πολύ δυνατό βούρτσισμα, έξεις του ασθενή κα
- άγχος, στρες
- ορμονικές διαταραχές
- αλλεργία σε τροφές, φάρμακα
- έλλειψη βιταμίνης Β, σιδήρου, φολικού οξέος.
- γαστρεντερικές διαταραχές
- τροφές όπως λεμόνι, ανανάς, τυρί, ξύδι, μουστάρδα, οστρακοειδή κα

Θεραπεία των άφθων
- Κορτικοστεροειδή ζελέ
- Αλειφές με αναλγητική δράση
- Στοματικά διαλύματα με χλωρεξιδίνη

Οι άφθες διαρκούν 7-14 ημέρες και επουλώνονται χωρίς να αφήσουν κάποιο σημάδι.
Σε περίπτωση που κάποια άφθα παραμένει για διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων, θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον Οδοντίατρο σας.